ในยุคสมัยที่ประเทศไทยเดินทางมาถึงจุดที่การพัฒนาเศรษฐกิจ เหมือนจะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ชุมชนชนบทหลายแห่ง ที่เคยมีวิถีเรียบง่ายและเป็นสุข จึงอาจต้องเผชิญกับสิ่งแปลกปลอมใหม่ๆ ที่เข้ามาพร้อมกับการพัฒนาไม่ว่าพวกเขาจะยินดีหรือไม่ก็ตาม  ถึงกระนั้นก็อาจมีบางชุมชน ที่มีบทเรียนเพียงพอแล้วสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่ของพวกเขา และเลือกที่จะบอกกับรัฐอย่างชัดเจนว่า ชุมชนของพวกเขาขอเลือกที่จะมีการพัฒนาแบบหยุดการพัฒนา เพราะการพัฒนาได้เดินมาถึงจุดที่ชุมชนของพวกเขารับต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

การรวมตัวกันของเกษตรกรนับเป็นแนวทางสำคัญต่อการพัฒนาการเกษตรและเป็นแนวทางการแก้ไขปัญหาของเกษตรกรได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีความยั่งยืน เพราะการรวมตัวกันจะเป็นการเพิ่มอำนาจต่อรอง ทั้งในด้านการผลิตและการตลาดนอกจากนี้ยังนำมาซึ่งความร่วมมือกันของหมู่คณะในการหนุนช่วยซึ่งกันและกัน การพัฒนาระบบการทำงานเป็นกลุ่ม การวางแผนการจัดการ เอื้อประโยชน์ต่อการหาแหล่งเงินทุนและการสนับสนุนจากภายนอก

เมื่อช่วงต้นเดือนสิงหาคมที่ผ่านมาผู้เขียนได้เขียนถึงผลกระทบจากคำสั่ง คสช.ที่ 36/2559ที่มีต่อสมาชิกชุมชนคลองไทรพัฒนา หมู่ 2ต.ไทรทอง อ.ชัยบุรี จ.สุราษฎร์ธานีในกรณีการเรียกคืนพื้นที่ส.ป.ก.จากผู้ครอบครองโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย และครั้งนี้ในบทความครั้งนี้ต้องการให้ข้อมูลด้านการบริหารจัดการที่ดินในชุมชน และนำไปสู่การพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของชุมชนเพื่อความยั่งยืนในอนาคต

รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ได้แตกต่างจากรัฐบาลอื่นๆ ในอีกหลายประเทศ ที่ใช้นโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ เป็นเครื่องมือในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ โดยมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจ และใช้โอกาสของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน เพื่อพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษตามแนวชายแดน (Special Border Economic Zones)